Tantum Quantum

  Miłość bez czynu, to drzewo pełne liści, ale bez owoców: pokaźne, ale niepożyteczne. Czyny świadczą o miłości, nie słowa. Mają one swój język, mają swoją wymowę. 
  Jeden język, a dwie ręce dostały się nam od natury, żebyśmy więcej robili, niż mówili. Głos bez czynu jest martwy. Gdzie nie ma miłości, tam wszystko nic niewarte. Miłość nie w ustach, ale w sercu obrała sobie siedlisko. 
  Miłość zmyślona i prawdziwa często jednakowo się przedstawiają, podobnymi słowami wypowiadają, tak, iż rozróżnienie szczerej od udanej nieraz bywa trudne. Tak człowiek może szydzić z człowieka, ale nie z Boga. Ten przenika do wnętrza, bo wie wszystko.   
  Szczytem darów jest duch: to tylko miłe niebu, co on, nie co ręce dają. Kto ma mniej, ale miłuje bardziej, tego dar chociażby był mały, jest w większej cenie, niż dar bez porównania większy, ale dany z mniejszą miłością.

1. Ps 7, 10 ↩︎
2. Mk 12, 41 ↩︎